به یاد ابوالفضل عزیز

اتل متل راحله
اخموی بی حوصله
مامان چرا گفت بگیر
از پدرت فاصله

دلش هزار تا راه رفت
بابا خسته کاره ؟
مامان چرا اینو گفت ؟
بابا دوستش نداره ؟

باید اینو بپرسه
اگه خسته کاره
پس چرا بعضی وقتا
تا نیمه شب بیداره ؟

نشونه بیداریش
سرفه های بلنده
شش ماه پیش تا حالا
بغض می کنه ، می خنده

شاید اونو نمی خواد
اگه دوستش نداره
پس چرا روی تختش
عکس اونو میذاره ؟

با چشمای مریضش
عکس و نگاه میکنه
قربون قدش میره
بابا ، بابا می کنه

با دست پر تاولش
آلبومی رو که داره
از کنار پنجره
ور می داره می آره

با دیده پر از اشک
آلبومو وا می کنه
رفیقای جبهه رو
همش صدا می کنه

آلبوم عکس بابا
پر از عکس دوستاشه
عکسی هم از راحله ست
تو بغل باباشه

با دیدن اون عکسا
زنده می شه،میمیره
با یاد اون قدیما
بابا زبون میگیره

قربون اون موقعا
قربون اون صفاتون
دست منم بگیرین
دلم تنگه براتون

از اون وقتی که بابا
دچار این مرض شد
مامان چقدر پیر شده
بابا چقدر عوض شد

مامان گفته تو نماز
برای بابات دعا کن
دستا تو بالا ببر
تقاضای شفا کن

دیشب توی نمازش
واسه باباش دعا کرد
دستاشو بالا برد و
تقاضای شفا کرد

نماز چون تموم شد
دعا به آخر رسید
صدای گریه های
مامان تو خونه پیچید

دخترکم کجایی؟
عمر بابا سر اومد
وقت یتیم داری و
غربت مادر اومد

دخترکم کجایی؟
بابات شفا گرفته
رفیقاشو دیده و
ما رو گذاشته رفته

آی قصه قصه قصه
یه دستمال نشسته
خون سرفه بابا
رو این پارچه نشسته

بعد شهادت او
پارچه مال راحله است
دختری که در پی
شکستن فاصله است

کنار اسم بابا
زائرکربلایی
یه چیز دیگه نوشتن
شهید شیمیایی

ساقی امشب باده از بالا بریز........... باده از خم خانه مولا بریز
باده ای بی رنگ و آتش گون بده...... زان که دوشم داده ای افزون بده

ای انیس خلوت شبهای من.............. می چکد نام تو از لب های من
محو کن در باده ات جام مرا ..........کربلایی کن سرانجام مرا

یا علی درویش و صوفی نیستم...........فاش  می گویم که کوفی نیستم

یا علی لعل عقیقی جز تو نیست ......هیچ درویشی حقیقی جز تو نیست
لنگ لنگان طریقت را ببین ...........مردم دور از حقیقت را ببین

مست مینای ولایت نیستم........ سرخوش از شهد ولایت نیستم
خیل درویشان دکان آراستند .....کام خود را تحت نامت خواستند

خلق را در اشتباه انداختند........ یوسف ما را به چاه انداختند
کیستند اینان رفیق نیمه راه.............. وقت جانبازی به کنج خانقاه

فصل جنگ آمد تما شا گر شدند.............. صلح آمد لاله پرپر شدند
دل به کشکول و تبرزین بسته اند.............. بهر قتلت تیغ زرین بسته اند

موج ها از بس تلاطم کرده اند.............. راه اقیانوس را گم کرده اند
موجها را می شناسی مو به مو ..............شرحی از زلف پریشانت بگو

بازکن دیباچه توحید را.............. تا بجوید ذره ای خورشید را
یا علی بار دگر اعجاز کن.............. مشتهای کوفیان را باز کن

باز کن چشمان نازآلوده را ..............بنگر این چشم نیاز آلوده را
باز گو شعب ابی طالب کجاست.............. آن بیابان عطش غالب کجاست

تا ز جور پیروان بوالحکم.............. سنگ طاقت را ببندم بر شکم
تشنگی در ساغرم لب ریز شد.............. زخم تنهایی فساد انگیز شد

آتشی افکند بر جان و تنم.............. کین چنین بر آب و آتش می زنم
تاول ناسور را مرحم کجاست ..............مرحم زخم بنی آدم کجاست

مرحم ما جز تولای تو نیست.............. یوسفی اما زلیخای تو کیست
شاهد اقبال در آغوش کیست ..............کیسه نان و رطب بر دوش کیست

کیست آن کس کز علی یادی کند ..............بر یتیمان من امدادی کند
دست گیرد کودکان شهر را..............  گرم سازد خانه های سرد را

ای جوانمردان جوان مردی چه شد.............. شیوه رندی و شب گردی چه شد
شیعگی تنها نماز و روزه نیست.............. آب تنها در میان کوزه نیست

کوزه را پر کن ز آب معرفت ..............تا در او جوشد شراب معرفت
حرف حق را ازمحقق گوش کن.............. وز لب قرآن ناطق گوش کن

گوش کن آواز راز شاه را.............. صوت اوصیکم به تقو الله را
بعد از او بشنو ونظم امرکم .............. تا شوی آگاه بر اسرار خم

خم تو را سر شار مستی می کند.............. بی نیاز از هر چه هستی می کند
هر چه هستی جان مولا مرد باش.............. گر قلندر نیستی شب گرد باش

ای خروس بی محل سیر کن در کوچه های بیکسی...دور کن از بی کسان دل واپسی
ای خروس بی محل آواز کن.............. چشم خود بر بند و بالی باز کن

شد زمین لبریز مسکین و یتیم.............. ما گرفتار کدامین هییتیم
با یتیمان چاره لا تقهر بود ..............پاسخ سایل و لا تنهر بود

دست بردار از تکبر و ز خطا ..............شیعه یعنی جود و انفاق و عطا
باده مما رزقنا هم بنوش ..............ینفقون نوش و در انفاق کوش

هم بنوش و هم بنوشان زین سبو ..............لن تنالوا  البرحتی تنفقوا
یا علی امروز تنها مانده ایم.............. در هجوم اهرمن ها مانده ایم

یا علی شام غریبان را ببین.............. مردم سر در گریبان را ببین
گردش گردونه را بر هم بزن ..............زخم های کهنه را مر حم بزن

مشک ها در راه سنگین می روند.............. اشک ها از دیده رنگین می روند
مشکها ی خسته را بر دوش گیر ..............ا شکها را گرم در آغوش گیر

حیدرا یک جلوه محتاج توام .............دار برپا کن که حلاج توام
جلوه ای کن تا که موسایی کنم........... یا به رقص آیم مسیحایی کنم

یک دوگام از خویشتن بیرون زنم..... گام دیگر بر سر گردون زنم
گام بردارم ولی با یاد تو ..........سر نهم بر دامن اولاد تو

شیعه یعنی شرح منظوم طلب........... از حجاز و کوفه تا شام وحلب
شیعه یعنی یک بیابان بی کسی............. غربت صد ساله بی د لواپسی

شیعه یعنی صد بیابان جستجو .............شیعه یعنی هجرت از من تا به او
شیعه یعنی دست بیعت با غدیر........... بار ش ابر کرامت بر کویر

شیعه یعنی عدل و احسان و وقار.............. شیعه یعنی انحنای ذوالفقار
از عدالت گر تو می خواهی دلیل.............. یاد کن از آتش و دست عقیل

جان مولا حرف حق را گوش کن........... شمع بیت المال را خاموش کن
این تجمل ها که بر خوان شماست....... زنگ مرگ و قاتل جان شماست

می سزد کز خشم حق پروا کنیم.............. در مسیر چشم حق پر وا کنیم
این دو روز عمر مولایی شویم.............. مرغ اما مرغ دریایی شویم

مرغ دریایی به بالا می رود........... موج بر خیزد به بالا می رود
مرغ دریای به دریا می رود........ موج بر خیزد به بالا می رود

آسمان را نور باران می کند......... خاک را غرق بهاران می کند
لیک مرغ خانگی در خانه است.......... روز و شب در بند مشتی دانه است

شیعه یعنی قسمت یک کاسه شیر.............. بین نان خشک خود با یک اسیر
چیست حاصل زین همه سیر و سلوک........... تاب و تاول چهره و چین و چروک

سالها صورت ز صورت با ختیم.............. تا ز صورت ها کدورت یافتیم
یک نظر بر قامتی رعنا نبود ..............یک رسوخ از لفظ بر معنا نبود

گر چه قرآن را مرتب خوانده ایم.............. از قلم نقش مرکب خوانده ایم
سوره ها خواندیم بی وقف و سکون.............. کس نشد واقف به سر یسطرون

سر حق مستور مانده در کتاب.............. عالمان علم صورت در حجاب
ای برادر عالمان بی عمل ..............همچون زنبورند لاکن بی عسل

علمها مصروف هیچ و پوچ شد.............. جان من برخیز وقت کوچ شد
از نفوذ نفس خود امداد گیر.............. سیر معنی را ز مجنون یاد گیر

ای خوش آن جهلی که لیلایی شویم.............. هر نفس لا گوی الایی شویم
تا به کی در لفظ مانی همچو من.............. سیر معنی کن چو هفتادو دو تن

همچو یحیی گر نهی سر در طبق.............. می شود عریان به چشمت سر حق
شیعه یعنی عشق بازی با خدا.............. یک نیستان تک نوازی با خدا

شیعه یعنی هفت خطی درجنون .......شیعه طوفان می کند در کا ف و نون
شیعه یعنی تندر آتش فروز ..............شیعه یعنی زاهد شب شیر روز

شیعه یعنی شیر یعنی شیرمرد.............. شیعه یعنی تیغ عریان در نبرد
شیعه یعنی تیغ تیغ مو شکاف.............. شیعه یعنی ذوالفقار بی غلاف

شیعه یعنی سابقون السابقون.............. شیعه یعنی یک تپش عصیان و خون
شیعه باید آب ها را گل کند ..............خط سوم را به خون کامل کند

خط سوم خط سرخ اولیاست.............. کربلا بارز ترین منظور ماست
شیعه یعنی بازتاب آسمان.............. بر سر نی جلوه رنگین کمان

از لب نی بشنوم صوت تو را.............. صوت انی لا اری الموت تو را
یا حسین پرچم زلفت رها در باد شد.............. وز شمیمش کربلا ایجاد شد

آنچه شرح حال خویشان تو بود.............. تاب گیسوی پریشان تو بود
می سزد نی نکته پردازی کند.............. در نیستان آتش اندازی کند

صبر کن نی از نفس افتاده است.............. ناله بر دوش جرس افتاده است
کاروان بی میر و بی پشت و پناه.............. در غل و زنجیر می افتد به راه

می رود منزل به منزل در کویر.............. تا بگوید سر بیعت با غدیر
شیعه یعنی انتزاج نار و نور.............. شیعه یعنی راس خونین در تنور

شیعه یعنی هفت وادی اظطراب.............. شیعه یعنی تشنگی در شط آب
 مادر موسی که خود اهل ولاست.............. جرعه نوش از باده جام بلاست
در تب پژواک بانگ الرحیل.............. می نهد فرزند بر دامان نیل

نیل هم خود شیعه مولای ماست.............. اکمل اوییم و او اولای ماست

این سخن کوتاه کردم والسلام
شیعه یعنی تیغ بیرون از نیام

شیعه یعنی تیغ بیرون از نیام